We nemen plaats in een grote wachtkamer. Het gipsgehalte onder de aanwezigen is hoog. M'n naam wordt omgeroepen en ik kom weer in een gipskamer terecht: behandeltafel, gordijnen er om heen, een soort aanrechtblad met spullen en een computerscherm. Deze gipskamer is stukken groter en keurig opgeruimd.
Een gipsmeester verwijdert het gips van m'n onderbeen. Ben blij dat het rood-wit-blauwe geval er af mag. Niet alleen vanwege het gevoel, maar ook omdat er nogal wat opmerkingen over werden gemaakt na het verlies van de WK-finale. M'n been wordt met een of ander fris goedje afgesopt. Zelfs na een week voelt dat al prettig aan. De blaar onder mijn enkel heeft inmiddels de omvang van een zilveren tientje en ziet er uit of ie elk moment kan openbarsten.
Na verloop van tijd verschijnt de trauma chirurg. Ik herken hem van de foto op de website die ik de avond ervoor heb zitten bekijken. Hij vraagt wat er gebeurd is, ik vertel opnieuw mijn verhaal. Gelukkig kan ik ontkennend antwoorden op zijn vraag of ik soms een schildersbedrijf heb. Hij bekijkt mijn voet van alle kanten en wijst zijn co-assistent op een bloeduitstorting aan de onderkant van mijn voet, het teken van Mondor, typisch voor calcaneus-fracturen.
Ondertussen krijg ik van de gipsmeester de tip om 1 van mijn krukken te markeren. Die dingen hebben anatomisch gevormde handvatten voor links en rechts. Hoef ik niet steeds aan de voorkant te kijken welke links of rechts is. Inderdaad een nogal hinderlijke noodzaak. Hij weet ook nog te melden dat ik later via het CBR kan regelen om met "een beperking" in een auto met automaat te mogen rijden. Dat schijnt nodig te zijn om problemen met de autoverzekeraar te voorkomen. Kijk, daar heb je nou wat aan. Al pratende komen we er overigens achter dat deze gipsmeester een eindje verder op bij ons in de straat woont........
Na verloop van tijd verschijnt de chirurg weer door de gordijnen. Hij houdt me twee opties voor. De breuk van de hiel behandelen met gips of een operatie. Een operatie levert in ieder geval op dat de vorm van de hiel wordt hersteld en ik dus later weer in gewone schoenen kan. Hij geeft aan dat die kans van slagen groot is. Ook wordt geprobeerd de vorm van het gewricht te herstellen. Twee dingen die met een gipsbehandeling zeker niet zullen lukken. Ik ben er gauw uit en kies voor een operatie, hoewel de chirurg voorzichtig is over de slaagkansen. Het herstellen van de vorm van de hiel zal zeker lukken in mijn geval. Over het herstel van het gewricht is hij minder optimistisch. De kans op aanhoudende klachten moet ik niet onderschatten. Soms is het in een later stadium nodig om de enkel vast te zetten. Ik krijg geen garanties.
Na de gipskamer praten we verder in het kantoor van de chirurg. Hij neemt er in ieder geval alle tijd voor. Hij legt de hele procedure, kansen en risico's nog een keer uit. Omdat een operatie moet plaats vinden 14 dagen na de breuk worden er ter plekke vervolgafspraken gemaakt. Maandag moet ik terug komen om naar de blaar te laten kijken. Die bevindt zich in het operatie-gebied en levert een infectiegevaar op. De operatie wordt op donderdag ingepland, na het poli-spreekuur van de chirurg. Ik kan er nog wel tussen. Ik heb er inmiddels alle vertrouwen in.
