Vandaag moet de ct-scan gemaakt worden. Ik hobbel op twee krukken naar de auto en vlei me weer neer op de achterbank. We rijden naar het ziekenhuis. Eigenlijk heb ik om deze tijd een afspraak met de mondhygiëniste. Die afspraak heb ik afgezegd: die voet gaat even voor m'n tanden.
Met behulp van de statiegeld-rolstoel komen we aan op de afdeling radiologie. Het is druk en we moeten lang wachten. Later blijkt dat er een spoedgeval was. Kan gebeuren.
Als ik word omgeroepen moet ik op mijn krukken eerst nog een hele gang door. " Doet u maar rustig aan" , zegt de jongeman die me is komen halen. " Wat is er met u gebeurd" informeert hij belangstellend, maar beroepshalve. Ik hou het kort: ben ongelukkig van een steiger gesprongen.
Hij brengt m'n voet zorgvuldig in positie. Ik snap dat ik moet stil liggen. Twee keer ga ik met tafel en al een stukje de lawaaierige ct-scan in.
Klaar in nog geen 5 minuten !
