Vandaag voor het eerst sinds oktober terug geweest naar het ziekenhuis voor controle. Er is een nieuwe RSA-foto gemaakt en aansluitend hebben we met de chirurg gesproken.
Helaas was het wel een foute dag voor een bezoek aan het ziekenhuis. Het was glad buiten, dus aan de lopende band werden er mensen binnen gebracht door ambulance-broeders. Glij-partijen en gebroken botten. Spitsuur op de eerste hulp, waardoor we de hele ochtend veel hebben moeten wachten. Moet kunnen.
De chirurg nam alle tijd voor ons, nadat hij klaar was op de eerste hulp. Hij liet ons, onder het genot van door hem zelf gehaalde cappuccino, nog eens een keer de eerste ct-scan zien. En daarna de scan, die gemaakt is na de operatie. En de nieuwe foto's.
Het zag er volgens hem, gelet op de vele breuken, netjes uit. Hij vond ook dat ik ondanks alles -en relatief snel- al weer aardig kan lopen. De resterende zwellingen en stijfheid zullen nog wel afnemen is de inschatting. En als ik flink blijf oefenen met fysiotherapie zal ook het afwikkelen van m'n voet nog wel verbeteren. Maar.........geen garanties.
Ik loop nog de kans dat als de zwelling verminderd de kop van 1 van de schroeven van binnen uit tegen m'n vel gaat steken. Als ik er last van krijg moet ie er uit. Uiteraard vroeg ik of dat een grote ingreep is. Ik kreeg te horen dat met een beetje tanden op elkaar het ding er zonder veel moeite langzaam uitgeschroefd kan worden. Klusje tussen door.
Voorlopig hoef ik pas over een half jaar weer terug te komen. Dan wordt de balans opgemaakt en het dossier gesloten. Mocht ik tussentijds klachten krijgen dan kan ik bellen..........
